Rozdział siedemnasty.

Taka mała uwaga, jeżeli nie pisze kto jest narratorem, to oznacza jedno, jest nim, albo Marta, jako, że jest główną bohaterką, albo jest nim po prostu narrator, trzecioosoby. Czyli osoba, która jest obserwatorem, tak w ramach ogarnięcia, gdyby ktoś nie zrozumiał mojego beznadziejnego ględzenia. Troszkę popsułam, ale gdy jest słodko na pewno nie jest ciekawie, a tak... Czy warto czytać? Chyba sami odpowiedź znacie najlepiej. Bo to wy czytacie i oceniacie.
Początek jest troszkę przesłodzony, ale chcę, abyście zauważyli coś ważnego, co chodzi jedynie o narracje Marty, ciekawe czy zrozumiecie, czy też nie... Piszcie w komentarzach, jestem ciekawa... : )


Tak jak było zaplanowane, tak jest, piątek, jedziemy, aż wierzyć mi się nie chce. Przekonałam Axla, abyśmy polecieli samolotem, a nie tłukli się autem, niby nie jest tak znów daleko, ale nigdy nie leciałam, a skoro chciał zrobić mi przyjemność? Naprawdę do tej pory nie mogę uwierzyć, że razem jedziemy, może to dla niektórych dziwne, ale po tych wszystkich latach, wreszcie jestem szczęśliwa, jak nigdy wcześniej.
Spakowałam kilka rzeczy do mojej torby na ramię, zawsze brałam ją jak byłam młodsza, gdy chodziłam na balet, nie sprawiał mi przyjemności, ale lepsze to niż nic, a to była akurat szkoła mojej ciotki, chodziłam aby chodzić, jednak nie o tym przecież.
Axl siedział, przyglądał się temu co robię i palił fajkę, nie mogłam się nie uśmiechnąć wgapiał się we mnie jak w obrazek.
- Kochanie. - podeszłam do niego, usiadłam na jego kolana i mocno się do niego przytuliłam. Musiał się nieźle wygimnastykować, by mnie tym petem w palcach nie podpalić, ale nieważne, jestem przytulaśna, przecież doskonale o tym wiedział.
- Co jest? Moja Marta chcę się tulić. - zamruczał wprost do mojego ucha, całując po chwili w policzek.
- Tak, stęskniłam się.
- Przecież dopiero się obudziliśmy, a spaliśmy całą dłłłuugą noc, tuląc się. - zaśmiał się, ma rację, ale ja naprawdę to kocham.
- Wiem, ale to lubię. Chyba mi nie zabronisz? - szepce mu do ucha, głaszcząc przy okazji jego policzek. Boże jaki on jest zajebisty.. No przecież on jest.. Nie no, słów mi brak.
- Nie. Ale musisz się spakować, niedługo jedziemy na lotnisko, wiesz, że jest w Indianapolis, dopiero.
- Wiem. - wzdycham ciężko, podnosząc się, od razu straciłam humor, mam takie wahania nastroju, bardzooo często, z radości przechodzę w rozpacz. Chore, ale prawdziwe, a teraz, chciałam się przytulić. Jednak chyba Will przechwycił moje myśli, bo pociągnął mnie z powrotem na swoje kolana.
- Ale nie smuć się, mała, możesz jeszcze się poprzytulać. Ja również mam z tego radochę..
- Tak?
- Tak. - zapewnił mnie, całując delikatnie moje czoło, przycisnął do niego swoje usta, słodkie to było. 
Gdy mnie przytula, czuję się bezpiecznie, ale nie tylko, wtedy czuje, że żyje, a zwykle czułam się po prostu martwa.

*****************

Podchodzę do Izziego, od tyłu, nie może mnie zauważyć, rozmawia z Axlem. Kładę palec na usta, aby wiedział, że ma być cicho, chcę aby się nie spodziewał. 

Pukam Czarnego palcem, ten odwraca się przodem do mnie. 

- Co? - bardzo miłe powitanie, jednak zaraz zaczyna się śmiać. - Martaa. Kopę lat. - przytula mnie, ja przytulam się do niego, bujamy się na boki, jak dzieciaki, co zrobić, za nim również się stęskniłam.

- Jef. Kopę lat. - śmieje się wprost do jego ucha. - Za Tobą też tęskniłam, jeszcze wcześniej się pożegnaliśmy, niż z Williamem. 

- Wiem, wiem, ja również tęskniłem, no kurwa, jesteś dalej tak samo piękna jak wtedy, a nawet kurwa piękniejsza, jak ty to robisz? - na jego pytanie reaguję śmiechem.

- Nie wiem, tak już chyba mam. - odpowiadam roześmiana, co zrobić, że właśnie tak jest, ale mówię to specjalnie, żeby miał radochę. 

- Długo się będziecie kurwa jeszcze tak ściskać, bo cycki jej zgnieciesz dziwko i przestanie mi się podobać. - rzuca Axl, nieźle się nakręcił, ciekawa jestem co siedzi w tej jego główce, bardzo ciekawe.. 
- A cooo? - patrzymy na niego oboje, to było specjalnie, widzę jak się cały gotuje w środku, ale udaje, że wszystko spoko, zawsze spoko.
- No kurwa, może tak byś przyszła i siadła obok swojego Axla zajebistego, a nie z Czarnym tylko się obściskujesz. - tak, jest zazdrosny, ale my z Izzym jedynie się śmiejemy, rozluźnia uścisk, bym mogła pójść już do tego zazdrośnika.
- Nie płacz tylko, co? - komentuje wszystko roześmiany Izzy, a ja klepie Axla po udzie śmiejąc się cicho.
- Wpierdolić to myślisz, że Ci nie mogę?
- Myślę, w porównaniu do Ciebie. - odgryzł się, oj źle robisz człowieku, źle robisz.
- No wpierdolę mu za chwilę. - Axl wstał, jednak szybko go ściągnęłam z powrotem na krzesło, aby nie wstał znów, siadłam mu na kolana.
- Cicho, złość piękności szkodzi, ile razy mam Ci powtarzać?
- Zawsze, ten człowiek wkurwia mnie jak nikt inny. - wkurwia się, ale ma tak słodką minkę, że aż samo mi się uśmiecha. - To takie śmieszne?
- Zazdrosny jesteś i spięty.. - kładę mu głowę na ramieniu, wiem, że trafiłam, wiem swoje, nawet gdy się będzie wykręcał, swoje wiem.
- Nie?! - a nie mówiłam?
- Cicho, przecież to.. na swój sposób słodkie. - chichoczę mu do ucha, przecież to słodkie, a on jeszcze się na przekór wypiera.
- Jak stąd ta pokraka pójdzie, to na pewno będzie ze mną lepiej, każ mu iść.
- Izzy.. - szepce, patrząc na niego.
- Nie nie robię! - broni się, wiadomo, nic szczególnego teraz nie robił.
- Niech sobie stoi, ok, Williamciu? - zaśmiałam się słodko. A on kiwnął głową, już nie chciał wychodzić na takiego histeryka.
- No to następnym razem będziemy się przytulać tylko we dwoje, żeby się rudy przypadkiem nie zesrał! - oj Izzy, przecież miałeś siedzieć cicho...
- Ale ci wpierdolę. - Axl już był naprawdę na skraju wytrzymałości, wiedział o tym, on tak specjalnie, lubił się chyba droczyć. Mimo, że Axl już raz mało nie wyszedł z siebie.
- Ale tak z miłością, co nie słońce? - odgryzał się cały czas, ledwo hamując swoją salwe śmiechu, którą szykował na tę specjalną okazję. 
- Z miłością mam ci obić ryj, ta? 
- No, tak słoneczko! - teraz to i ja musiałam się hamować, bo bym wybuchnęła śmiechem.
- A Ciebie przepraszam co śmieszy? Tak Cię bawi, że się ze mnie nabija? - podniósł na mnie głos, wystraszyłam się, odsunęłam od niego i spojrzałam z dalszej już odległości.
- Nie. - od razu opowiedziałam, kurde, jakbym się przed matką tłumaczyła, co najmniej..
- Widzę przecież. - zmierzył mnie wzrokiem w taki sposób, że tylko uciekać.
- Przecież kurwa nic Ci nie robi, weź się odjeb, nie? Zawsze będziesz się na nią wydzierał gdy zrobi coś nie tak? - spojrzał w stronę Rosa, lecz ten, cały czas, patrzył na mnie, przestraszyłam się. - Marta, radzę Ci, zostań w Lafayette. 
- Może jeszcze zaczniesz ją posuwać, bo przecież ja się wydzieram, nie? Izzy mówię Ci jasno i wyraźnie, nie grab sobie, zostaw ją i mnie w spokoju, bo z tobą same problemy, wkurwiasz i jeszcze do niej zarywasz.
- Axl, on mnie tylko przytulał. - bałam się odzywać, jednak się przemogłam, jakoś.
- Milcz. - krzyknął, znów, o co mu tak naprawdę chodzi?
- Nie wydzieraj na nią tego krzywego ryja, nie widzisz, że się boi? - to aż tak widać?
- Nie boi, leje ją, że ma się bać?
- Jeszcze. - akcentuje słowo. - Jeszcze nie, jeszcze nie. - powtarza to chyba po to, by zrozumiał, że od tego właśnie się zaczyna.
- Nie wpierdalaj się Izzy, widzisz, żebym chociaż rękę podniósł, jak na razie, to lać chcę Ciebie! 
- A później ją, Marta nie bój się.. - Jef próbuje do mnie podejść jednak Axl go odciąga za nadgarstek.
- Już kurwa wystarczająco ją wymacałeś. Marta chodź tu... - o nie... na pewno nie pójdę.
- Nie! Jak chcecie to kłóćcie się sami, ja stąd idę. 
Odwróciłam się na pięcie i ledwo obejrzałam, a byłam przed lotniskiem, tak, wszystko działo się na lotnisku, czekamy na samolot, fakt, że jeszcze trzy godziny, a Axl mnie pospieszał, wszystkich pospieszał, ale.. 
Siadłam na krawężniku, odpaliłam fajkę, którą dostałam od niego, ja nie będę kupować, skoro on może mi dać. Przynajmniej to nie jest darcie na mnie ryja. Wiedziałam, że jest nerwowy, ale nie sądziłam, że będzie darł tego ryja również na mnie, no przecież to nienormalne. 
Szczerze, po tym wybryku zaczynam się zastanawiać, czy Will nie zmienił się tak diametralnie, że... że już nie będziemy umieli się pokochać, kocham go wciąż, albo... albo kocham tamtego Williama, którym był przed erą, Axla Rosa, nie chcę go tracić, skoro znów odzyskałam. 
Mam rozdwojenie jaźni, miałam od zawsze, tylko teraz znów mam atak niepewności. 
Izzy miał poniekąd rację, sama nie wiem czy to dobry pomysł, przecież jak będzie się tak wściekał o byle co, gdy będzie zazdrosny o uśmiech w stronę Izziego, czy kogokolwiek... Co wtedy? Odpowie mi ktoś? Nie mam pojęcia co wtedy, będzie źle, będzie bardzo źle, będę musiała uciekać, albo zgadzać się na takie traktowanie, którego na pewno długo nie zdzierżę. - Jedna strona mówiła tak, była raczej sceptycznie nastawiona do tego wyjazdu. Niby rozum.
Ale przecież po Ciebie przyjechał, przyjechał i pogodziliście się, pogodziliście.. więc... więc coś to musiało znaczyć, tak?! Czy nie? Przecież Cię kocha, wiesz o jego chorobie, wiesz jak się może zachowywać, on potrafi być nieznośny, ale da się z nim wytrzymać. Trzeba go zrozumieć, trzeba mu pomóc, kto inny mu pomoże jeżeli nie ty? Powiedz kto taki? Muszę mu pomóc, może uda się, kocham go, nie po to przyjechał by wrócić beze mnie, czasem każdy miewa złe dni, nie? - To była ta druga strona, niby serce, cóż, tylko co wybrać.
- Pierdole to! - wstaję z krawężnika, kopię jakiś kamień. - Co mam zrobić?! Kurwa!


Slash: 

Don czesze włosy, kurwa... nigdy nie podniecała mnie laska czesząca włosy, może teraz mnie podnieca bo siedzi w samej bieliźnie? Hmm... Jeszcze jej nie przeleciałem, może teraz jest na to czas? Jak ja nienawidzę tych moich prymitywnych, siegających chodnika myśli, czy ambicji. Największą jest przelecenie laski, z którą sypiam, a nie posuwam, ja pierdole, Slash ty skurwysynie. 
Wstaję i zachodzę ją od tyłu, widzi mnie w lustrze, powoli odkłada szczotkę na swoją toaletkę, jednak się nie rusza, zaczynam całować jej szyję, kawałek po kawałeczku, sunę ustami w dół, dziewczyna powoli podnosi się z krzesła. Obejmuje ją od tyłu w talii, głębiej oddycha, no mała, przecież to kurwa dopiero początek. Popycham ją w stronę ściany, po chwili, kilku krokach, unieruchamiam ją, przygwożdżając do ściany. Szyje zmieniłem na twarz, całowałem delikatnie jej policzki, później natrafiłem na usta, zaczęliśmy się całować, najpierw dość subtelnie i delikatnie, później już namiętnie, namiętność zmieniała się w cholernie żarliwy pocałunek, język mnie kurwa boli... kurwa... co to za dziewczyna, staje mi od samego jej języka... A co by było gdyby...
- Telefon... - odrywa się i szepce delikatnym głosikiem. Jednak ja wcale nie chcę go odbierać, sunę rękami po obu jej bokach, zaznaczając talie. Znów całując jej szyję, bo głowę odkręcała. Przecież się siłować nie będę. - Slash... Telefon.
- Jebać go... - nie może odpuścić?! O co jej chodzi. Przed chwilką tak zajebiście się całowaliśmy.
- Ale to może Axl... - co mnie obchodzi Axl? No?
- Jebać go?! - mówię dosadniej, wkładając kolano między jej nogi, ocierałem nim tamte miejsce, dziewczyna znów zaczynała szybciej oddychać, słyszę. 
- Slash... dzwoni znowu.
- Kurwa! 
Wcale nie chciałem się od niej odsuwać, przecież kilka sekund, a już byłaby naga, bym ją przeleciał, kuźwa, przecież mi stoi, jaka ta laska jest wkurwiająca, dopiero teraz to zauważam! Rose, mam nadzieję, że skurwielu się dobrze tłumaczył będziesz.
- Czego chcesz? - wydarłem się do słuchawki. - Lale mało i bym wyjebał - to, dopowiedziałem szeptem, ale cedziłem ze złości każde słowo.
- Komu byś mało nie wyjebał? - To był Steven, no zabiję go. Jak psa!
- Nieważne, co chcesz? - mówię już spokojniej, powoli ze mnie wszystko uchodzi, dokończę zaraz. Oby! 
- Czekamy na Ciebie?! 
- Co? Kiedy jest samolot?
- Za godzinę... 
- O kurwa, siema. - rzuciłem dosłownie tą słuchawką, przecież na lotnisko jest pół godziny jazdy, w dodatku jeszcze odprawa. Gdyby to Rose dzwonił, pewnie bym się spóźnił, by go wkurwić, ale skoro to samolot był za godzinę, wiedziałem, że trzeba się pospieszyć, on nie poczeka... Odwróciłem się z zamiarem przekazania tej okropnej wiadomości Donnie, jednak ta zniknęła, dopiero po chwili zauważyłem, że w łazience pali się światło. 
- Słoneczko... Sory! - tak, pewnie się obraziła, chociaż chuj wie o czym te kobiety myślą, z resztą, jebie mnie to! 
- Nic się nie stało, mam i tak okres. - mówi, wychodząc z łazienki, już ubrana, szybko jak na laskę, albo tyle rozmawiałem z kurwa Adlerem.
- Było mówić, bym się na ciebie nie napalał.
- A napaliłeś? - świdruje mnie wzrokiem z prześmieszną miną, rozwala mnie, takie zmieszanie i hamowane rozbawienie w jednym.
- Zawsze i wszędzie, się wkurwiłem, że nie wyszło, ale skoro okres to kurwa nie ma zmiłuj. Musimy iść i tak.
- Slash, muszę Ci coś powiedzieć. - co. Kurwa. Ma. To. Znaczyć? Ja. Się. Kurwa. Pytam.
- Słucham cię. - siadam obok niej na łóżku, patrzę, czy raczej próbuję patrzeć na nią, w jej twarz, skoro zawiesiła głowę, to jak mam to robić? - No ale spójrz na mnie mała, co jest?
- Nie jadę. - wyburczała, że ledwo zrozumiałem, ale nie uwierzyłem, jaasne kurwa!
- Co!? - rozbawiło mnie to, nic więcej, a jedynie rozbawiło, to taki kurwa żart, nie?!
- Nie jadę z Tobą, przepraszam. - miała smutny głos, naprawdę się zasmuciła, tylko ciekawe co było powodem jej smutnych oczek.
- Ale... Kurwa dlaczego? Będzie zajebiście, mała. - nie wierzę, musi pojechać, przecież musi, jakbym jej nie chciał to bym nie prosił o to.
- Myślałam troszkę i jednak nie mogę pojechać. - wzrusza ramionami, chyba coś zjebałem...
- Przeze mnie? Coś źle zrobiłem? 
- Nie-nie... Po prostu nie mam ochoty, ostatnio ze mną kiepsko, Marta się z nim pogodziła, ale ja... Ja tam nie pasuję, przepraszam.
- Jakie nie pasujesz, skoro Ci to proponuję...
- Ale nie powinnam, nie mogę.
- Co kurwa, przecież Ci pozwoliłem! Pytałem o to, ja pierdole, dlaczego tak robisz, nie dość, że kurwa masz taką szansę, to ją zaprzepaszczasz, tysiąc lasek mogę znaleźć na Twoje miejsce, ba! Milion! A ty nie chcesz? - wkurwiłem się trochę, nawet może powiedziałem za dużo, bo zeszkliły jej się oczy, ale moja duma nie pozwala mi przepraszać. 
- To... To znajdź sobie milion innych na moje miejsce, wybierz jedną, albo dwie... I zabierz je... Nikt Ci nie kazał wpierdalać się w moje życie, ani nawet mnie poznawać. Wyjdź! - ja pierdole, popłakała się, jestem pojebany. Jednak nie, nie będę ciotą i nie będę kurwa przepraszał, no bez przesady! 
- I znajdę! - i jednak dalej jej dojebałem, cóż, jestem jednak egoistą.
- Znajdź.. Wydź.. - kurwa jak zjebałem, jak zjebałem, wstaję i wychodzę trzaskając drzwiami, na odchodnę krzyczę jeszcze; 
- I znajdę, dziekuję kurwa dobranoc!
Zostawiłem ją tam, była nie dość, że smutna to i nie dowierzała, że w takim stanie ją zostawiłem, po prostu wyszedłem... I że taki jestem, sory lala, czas się przyzwyczaić, że życie nie jest kurwa różami usłane, trzeba myśleć czasem, nie?!
Kurwa dobra, sam wiem, że to moja wina, sam źle postąpiłem. Przeżyje, znajdę inną.
Nie wiem jak wszyscy, ale ja mam rozdwojenie jaźni. Niech mnie kurwa zamkną w psychiatryku!