Rozdział dwudziesty piąty.

             Nie byłem pewien co mam zrobić, odezwać się...?
- Tak dawno leżeliśmy razem, pamiętasz jak ostatnią noc ze mną spałeś? - Świetnie, smęcenie! Nie ma co, jest zajebiście. 
Podparłem się na łokciach, by po chwili ona również znalazła się na łóżku, obok mnie. 
- Pamiętam, bardzo, bardzo dawno temu, przed wyjazdem, Twoich starych nie było, okropnie żałowałaś, że wybrałem ten czwartek... Wtedy miałaś mieć wolną chatę jeszcze przez tydzień. 
- No właśnie, właśnie. Możemy dziś spać razem? - Mówi mi takim dziwnym głosem, jakby się bała o to pytać, a przecież odpowiedź jest jedna.
- Ty zawsze już będziesz ze mną spała, chyba, że chrapię to pozwolę Ci spać gdzie indziej... No i chyba, że ty będziesz to robić. - Zaczynam się śmiać, widząc jej obrażoną minę. Słodko jej tak. 
- Nie chrapię, a ty pewnie też nie, to dziś śpię z Tobą? A co jeśli dziś nie zasnę? Bo nowe miejsce, nowe łóżko...
- Mam rozumieć, że chcesz kurwa usłyszeć, że przesiedzimy całą noc gadając, aż mi nie zaśniesz na ramieniu około.. Piątej rano?! - Wytrzeszczam oczy, takie właśnie były nasze zwyczaje, kiedy byliśmy młodsi, właśnie takie, zajebiste, co?! 
- Nooo... - Robi tak kurewsko słodką minę, że w środku coś mi bulgocze! Nie! Nigdy nie nauczę się opisywać moich uczuć i przeżyć wewnętrznych, nie ma opcji.
- Wiedziałem, ale dobrze, niech tak będzie, dla Ciebie wszystko, dosłownie. 
- Oj, wiem, wiem! - Tym razem ona się roześmiała, zeskoczyła z łóżka, żeby zsunąć z siebie, swoje czarne, obcisłe spodnie i wpełznąć pod kołdrę. 
- Zostawiłaś mnie tutaj małpo! 
- Ale chooodź do mnie, zimno mi! - Wyciąga ręce w moją stronę udając, że naprawdę jej zimno. Śmieje się jedynie pod nosem, kręcąc głową, rozbraja mnie ta dziewczyna, staje się przy niej dziecinny, tak, dziecinnieje.
                Uległem po ponowieniu prośby z jej strony, wlazłem również pod tą kołdrę, przytuliłem się do niej i westchnąłem. Zapowiadała się długa noc, na reszcie mogliśmy być ze sobą, mieć jebany spokój... Trochę jeszcze było mi trudno się przytulać, przez ten cały czas nikogo nie przytulałem, znaczy lasek, ale... To jest przecież na swój sposób przyjemne.
- Kochanie? 
- Mhm... Co tam? - Otwieram leniwie oczy, które zamknąłem przed chwilą.
- Pamiętasz... Co robiliśmy przeważnie... W łóżku? - Jak się biedulka jąka, ha ha, można by tak się nad nią troszkę poznęcać, mimo, że wiem o czym mówi...
- No spaliśmy, tak? Czy gadaliśmy, pamiętam wszystko, no przecież sklerozy nie mam, mój skarbie... - Tak, to moja prawdziwa natura!
- Ale... No nieważne. - No brałem pod uwagę to, że się zniechęci, ale kurwa! To tylko zabawa.
- Nie, nie nieważne! Właśnie ważne, skoro kurwa zaczęłaś, jakby było 'nieważne' to nie zaczynała być pieprzonego zdania, tak? Kontynuuj kwiatuszku, po prostu nie wiem...
- Wiesz! Po prostu chcesz, abym ja zaczęła o tym mówić, a wiesz, że nie potrafię, za bardzo się wstydzę... 
- Znasz mnie widzę, aż za dobrze. Po prostu musimy Cię troszkę ośmielić, nie? Na pewno nie ma się czego wstydzić, nie przede mną... No przestań! - Śmieje się w głos, widząc jak mocno się zarumieniła, zawsze tak miała, dla niej był to raczej niezbyt trafny temat do rozmów.
- Bo... Zawsze o tym myślałam, pamiętam to tak dobrze, dokładnie to pamiętam, wszystko pamiętam... Chciałabym chyba, żebyś... - Jąkanie czas zacząć, szkoda, że nie mogę przewinąć do przodu, wtedy by się kurwa nie jąkała, znaczy... Jąkałaby się, ale szybciej by skończyła.
- No mów, ja słucham. - Jak zepsutego radia...
- Chciałbyś mnie jeszcze kiedyś... Dotknąć?
- Non stop Cię dotykam, głaszczę, przytulam, całuję, to pewien sposób doty...
- Axl! - Krzyknęła, na co zareagowałem głośnym śmiechem, ja pierdole... Aż brzuch mnie boli, jak się denerwuje to już w ogóle jest przecudna!
- No? Co? 
- Wkurzasz mnie! 
- Tak, o każdej porze dnia i nocy mam ochotę Cię dotykać, i nie, nie tak jak wymieniłem chwilę wcześniej, już się nie droczę maleństwo moje! Spokojnie, tylko nie bij! - Wspominałem, że dziecinnieje przy niej, co nie? 
- Jesteś podły wiesz? Ty zawsze denerwujesz, a później się śmiejesz, to jest coś potwornego, naprawdę okropne! - Udaje obrażoną... To nic, zaraz jej, kurwa, przejdzie!
- Jak przestaniesz się obrażać, to powiem Ci coooś... Fajnego! 
- Gadaj! - O! A nie mówiłem?
- Wiesz, że bardzo chciałbym... 
- Co chciałbyś? - Podniosła się na łokciu, by patrzeć na mnie jeszcze łatwiej.
- Znaczy... Zależy, nie! Ty to musisz powiedzieć! 
- Ale co?! - Marszczy brwi. Jednak po chwili je unosi. - Już wiem... Chodzi Ci o to, że nie dokończyłam?
- Mniej więcej, Yhy... 
- Chcesz się ze mną... - Bierze głęboki oddech, a ja w myślach poruszam brwiami, powstrzymuję się z całych sił od tego, jak i od cwaniackiego uśmieszku.
- Mów skarbie, nie wstydź się... Mnie nie musisz.
- Kochać... - Widzę, że speszyła się już zupełnie, jednocześnie oczy jej się zeszkliły... Nie no kurwa, ryczeć?! Teraz? Ale dlaczego? Nie - ogarniam - bab! Nigdy nie zrozumiem! Nie i kurwa koniec! Powie mi ktoś dlaczego tak?! 
- Ale dlaczego masz smutne oczka? Coś nie tak? 
- Tak.. To znaczy nie! - Kręci głową, zamaszyście.
- Dobrze, więc mów kicia co jest?! - Przytulam ją, dla dodania otuchy, żeby wiedziała, że nieważne co powie i tak kurwa tutaj będę, chociaż nie rozumiem...
- Mam wrażenie, że jak niedługo nie pozwolę się dotknąć, to znaczy... Wiesz o co mi chodzi. - Duka, jakby ktoś zaciskał paluchy na jej gardle, próbując ją dusić... Mniej więcej kurwa, wiem, nie umiem opisywać...
- Ale, cholera, wcale tak nie jest! - Unoszę się, całkowicie niepotrzebnie. Zlękła się.
- Nie musisz na mnie krzyczeć, wiedziałam, że nie powinnam zaczynać, zawsze Cię denerwowałam gdy się rozklejałam i w ogóle.. - Zaczyna mówić tak szybko, że ledwo nadążam rozumieć poszczególne słowa, ja jebie!
- Uspokój się! Po prostu opowiadasz takie głupoty, że się słuchać nie chcę, rozumiesz mnie? Kocham Cię kurwa! Nie liczy się seks, nigdy się nie liczył, w naszym związku nigdy nie był na pierwszym miejscu, prawda? Nigdy! Zawsze na pierwszym była...? Miłość.
- Ale się zmieniłeś...
- Ja pierdoleeee! - Wydarłem się, chciałem być spokojny, jednak... Mam granice. - Czy kurwa przestałem Cię kochać? Odpowiadaj!
- Nie... 
- Właśnie! A czy kazałem Ci spierdalać, gdy nie wyskoczyłaś przede mną z ciuchów?
- Nie, ale...
- Żadnych pierdolonych 'ale', nic to dla Ciebie nie znaczy? Ślepa jesteś, czy głucha? Czy może głupia?! Nigdy żadnej z tych wyżej wymienionych rzeczy nie zauważyłem, a może nie chciałem zauważać...? 
- Kochanie... Przepraszam Cię... - Dobra, już mi trochę przechodzi, ale rację miałem nie?! A inaczej bym pewnie kurwa nie przetłumaczył.
- Dobra, już chodź się przytul nooo! - Zamknąłem ją w swoich ramionach, tuląc do siebie z całej siły. 
- Nie chcę Cię denerwować, ale... Tak bardzo się boje, że zmieniłeś się już tak bardzo, że... Ci się znudzę. Po jakimś czasie, bo mogłeś tęsknić, ale gdy już będziesz tak jakby.. Uziemiony to możesz mnie odstawić na bok bo się wypalę...
- To prędzej ty będziesz chciała mnie zmienić, bo nie będzie nas długo w domu, mnie również samego nie będzie często przy Tobie, cholera, nie pomyślałem o tym wcześniej. - Serio kurwa jakoś nie myślałem o tym... Niby moja samoocena jest wysoka, ale ja pierdole... Zajebisty jestem, chociaż... Co chodzi o ustatkowanie się, rodzinę, blabla to jakiś tam Smith mi na pewno dorówna, a nawet lepszy się okaże...
- Chyba żartujesz głupku! 
- No dobra, już... Zboczyłem z tematu, nie, nie wypalisz się, a nasz związek nie opiera się na tym, że ja chcę seksu to i ty masz chcieć i się na niego zgadzać, zapamiętasz? - Znów skinieniem głowy mi przytaknęła, lubię gdy się ze mną zgadza... Znów ta cisza, znów błoga, niczym niezmącona... Okej, nie, nie potrafię! No cisza jest! 
- Aa... Willi? Znów chcę o coś zapytać.
- Słucham Cię więc... - Nie mylić z rucham... Bo by wyszły dziwne, niestworzone rzeczy, ja jebie, ja i tak tylko o jednym, seksoholik jebany.
- A jeśli... - Zaczyna bawić się jednym z guzików przy mojej koszuli, tym ostatnim, najwyżej, niezapiętym. 
- Jeśli co, mała?
- Ja na przykład bym... Teraz chciała, bardzo chciała? - Teraz inaczej się bawi, rozpięła go, i bawi się następnym w kolejce, cholera, się czepiła... Ja pierdole, ale idiota, ona chce... O kurwa! 
- Chcesz... 
- Tak, właśnie tak, to by było coś złego? I... 
- Złego, no weź kurwa przestań, to zajebiście... Ale czekaj, czekaj! Nie robisz tego, czy nie mówisz dlatego, że w tej Twojej główce zrodziła się popierdolona myśl typu : 'inaczej sobie pójdzie do innej'. Prawda?! Marta! - To do mnie nie podobne, wiem. Powinienem zrobić swoje i nad niczym nie myśleć, ale okazałbym się przecież skurwysynem gdyby tak naprawdę o to chodziło. 
- Domyślałam się, że o to zapytasz... Nie, nie robię tego żebyś nie poszedł tak jak wtedy, na dziwki... Nie. - Pokręciła głową. - To... To jak będzie?
- No... Mnie przekonałaś Ci powiem... Jesteś pewna? Nie musimy dziś, możemy pójść spać, naprawdę nie... - Jasne! Całuj, gdy ja próbuję pierdolnąć prze... No dobra, co ja będę tutaj od rzeczy... Całuje cudownie, naprawdę, nieudolnie wciąż, ale... Tak cudo... Jak to się stało, że nie mam koszuli? 
- Kochaj mnie Willi, proszę Cię o to. 
- Dla Ciebie wszystko... - Powoli podnoszę się, by mogła swobodnie położyć się na poduszkach, ja wpełzam nad nią. - Dziś już nie będziesz się zakrywać? 
- Nie, dziś nie... Ale... 
- No nie, mała, jeszcze jakieś ale? - Śmieje się wzdychając.
- Kochaj mnie tak, jak... Kiedyś, jakby to był pierwszy raz... Tak dawno... Tak dawno. Sam wiesz...
- Wiem kochanie, będzie tak jak wtedy... Najlepiej kurwa jak potrafię, potraktuję Cię jak księżniczkę, jak żadną inną... Jedyną, najważniejszą... Dobra, odpierdala mi... Kocha Cię... A teraz oddaj się w moje ręce. Dobra? Zaufaj mi. Dobra? 
- Ufam. 
To było dla mnie takim przyzwoleniem na wszystko, czułem się teraz tak zajebiście, trochę zrobiło mi się jej żal gdy prosiła o to, abym zrobił to tak jakby był jej pierwszy raz... Kurwa, zaczynam się robić miękki. 
            Powoli, bez pośpiechu, zdejmuję z niej bluzeczkę, bez przerwy na nią patrząc. Widząc, że pomaga, czuję się o niebo lepiej i pewniej. Co chwilkę uśmiecha się nieśmiało, wiem, że się wstydzi i to tak niesamowicie. Dlatego wstałem i poleciałem zgasić jebane światło, lampka się jakaś świeciła, więc ją widziałem, ale w pół mroku. 
- Dziękuję... 
- Nie ma za co, znam Cię Martusiu. 
            Ucałowałem jej usta, najdelikatniej jak umiałem, dopiero po tym 'geście' zdjąłem jej stanik. Miałem ochotę zaznajomić się na nowo z jej ciałem... Doprowadzić ją do szaleństwa... Kurwa, nie, nie teraz, zniechęci się, a nie chcę żeby czekała w nieskończoność. 
Moje podniecenie rośnie, a ja nawet nie mogę pomacać, ja pierdoleee! Spokojnie Rose! Jest teraz do Twojej dyspozycji, zaraz będzie o niebo lepiej...
           Po chwili zniżam się. Jaka ona jest chuda... Te wystające kości, przejeżdżam po nich palcem... A Marta mruczy coś w taki zajebisty sposób... Staje mi... O kurwa, chcę więcej, niech pomruczy jeszcze... 
           Nie wytrzymuje, schylam się, by zacząć całować jej brzuch, dziewczyna wygina się, wciąga go, szybciej oddycha... I co najważniejsze - mruczy. To tak zajebiście na mnie działa. Od samego całowania jej dobrze, zawsze tak było, od początku tak się z nią bawię... Dziś nie mogło być inaczej, gdy dochodzę do linii majtek podnoszę się, by delikatnie je z niej zsunąć. Na reszcie, ziemia obiecana!
          Po niedługiej chwili, również jestem nagi. Mija chwila, a jestem u celu... A ona tak zajebiście słodko jęknęła... Kurwa, jestem w jebanym niebie!



         Ja pierdole - urwał mi się film. Siadłem na tej pieprzonej ławce, no tak, a później już kurwa nie wiem co się działo. Teraz jestem w domu, jakim kurwa cudem - to nie wiem. Ale chyba też nie chcę wiedzieć. Pozostawmy tę całą - dziwną sprawę bez komentarza, co nie? Tak najlepiej moim skromnym zdaniem. Może podświadomie chciałem wrócić na chatę, ale cholera, dopiero odzyskałem świadomość, przed domem, rano! A z Rainbow wyszedłem przecież późno, jakoś po dziesiątej, nie? Spora część nocy jest dla mnie niewiadomą, ale chuj, idę do domu, jeść mi się chcę, gastro mnie jakieś pieprzone łapie, kurwa. Niby jest zajebiście, najadłem się, masła orzechowego. Ohyda, ale jakoś nie czuję żadnego smaku, wyżłopałem karton soku grejpfrutowego - cholera, nienawidzę go, skąd się wziął u mnie w chacie? - Wypaliłem paczkę fajek, teraz się człowiek może nazwać spełnionym, jeszcze przydałoby się gdzieś nasionka wyrzucić. Slash, za dużo wymagasz od życia, niewdzięczniku pierdolony.
          A właśnie, gdzie jest kurwa gwiazdka wczorajszego wieczoru? Chuj, że popołudnia, ale wieczoru lepiej kurwa brzmi! Pewnie ona kupiła te badziewiaste rzeczy i wsadziła do mojej lodówki. Nie mam nic przeciwko, ale cholera jasna, jak słońce, niech kupuje coś zdatnego do zżarcia. Jakiś ser, jakąś szynkę, jakiś sok pomarańczowy, czy coś... Ta! Wykwintne, ja wiem! Ale co, ja tam się wychowałem w biedzie, i ubóstwie, dobra, znów na gastrze gadam jak pojebany. 



             Jesteś nienormalna 
No wieeem... Trochę tak, ale co poradzę, chcę mieć nad wszystkim kontrolę, a gdy ją tracę zaczynam panikować, denerwuję się, wściekam, kłócę. Taka moja uroda.
Może czas się zmienić, co?
Dlaczego? Dobrze mi z samą sobą, nie narzekałam nigdy.
Trochę idiotyczne podejście, zapomniałam, przecież jesteś pojebana.
Nie wkurwiaj mnie!
Bo co? Swoją podświadomość też wyprowadzisz tak z równowagi, że wyjdzie z własnego domu i nie wróci na noc?
Oj cicho! Jego wina...
Wmawiaj sobie...
Znikaj już!
Zniknę, gdy zniknie Twój problem.
Problemem jest to, że gadam z odbiciem w lustrze.
             Prycham sama na siebie, kręcąc głową. Donna, źle się dzieje, oj źle się dzieje. Z resztą, to naprawdę była jego wina... A nie wrócił... Za pewne się nawalił. Dobra, przyznaję się, smutno mi było, bo to trochę i moja wina, ale bez jaj! On focha strzelił, nie? 



             Może jeszcze śpi? A może... No nic, zaczekam sobie na nią tutaj w spokoju, w salonie, mamy do pogadania sobie z tą panią... Nie pozwolę sobie na takie sranie w moim domu! Ja w nim rządzę i chuj.
             No! Jest wonna lilia, która zaszczyca mnie swą obecnością, jak miło, że dupę ruszyła, nie?
- Cześć Slash...-Burczy od niechcenia, wgapiając się w podłogę. Zabawne...
- Siema, masz mi coś do powiedzenia?
- Mam... -Prawidłowo. Zamieniam się w jebany słuch. - Bo.. Ten..
- Do rzeczy. 
- Ten.. No... Bo...
- Tak, tak, już to słyszałem. - Dukanie mi do szczęścia niepotrzebne, nie?
- Trudno mi się wysłowić... Nie mogę no... 
- To przez, kurwa, nogę i znowu mogę. - Śmieje się w cwaniacki sposób, trochę mi jej żal, ale niech się wysili chociaż.
- Nic innego, jak po prostu tyle, że jestem nerwowa, jak coś się wymyka spod kontroli to zaczynam kłótnię, rozumiesz? No przykro mi, ale nie umiem przepraszać.
- O, no to chyba nie pogodzimy się, skoro nie dostanę przeprosin. 
- Ty też powinieneś! - Znów żyłka jej skacze, ale mi to 'przykro mi'.
- Znów zaczynasz? 
- Nie no... Dobra! Przepraszam Cię, nie?
- Jakoś co do tych Twoich przeprosin nie jestem przekonanyyy...- Co jak co, ale ponarzekać trochę trzeba, co nie? Nikomu jeszcze nic się przez to nie stało, a jej się należy... No tak czy nie?! Tak!
- Saul... Nienawidzę się kłócić, ale zrozum... Marta tyle przeżyła w życiu złego, czuje się...
- Ja kurwa wiem, ale chuj mnie to obchodzi, nie daje Ci to prawa wyżywać się na mnie co nie? 
- Dlatego za to Cię przepraszam, tak? 
- Ja pierdole...
- Wybacz mi, naprawdę nie lubię kłótni. - A ciekawe kto je lubi?! Nawet chyba Rose nie, chociaż swego czasu miałem inne wrażenie, jednak on po prostu kocha się na wyżywać na każdym po kolei, na kim popadnie. Stradlin, okej! Ja, czemu kurwa nie. McKagan? Co stoi na przeszkodzie? Każdym kurwa po kolei. No dobra, wróćmy do Donny.
            - A ja lubię? 
- To mi wybacz...
Trudna sprawa, cholernie trudna, serio! Bo nie wiem co zrobić... Przecież i tak wiadomo, że jej wybaczę, nie będę mieszkać z osobą, którą nie chcę na oczy widzieć, nie? A to nie taki wielki powód, by nie wybaczać. Kłótnia jedna z wielu, już poniekąd jestem przyzwyczajony, po tym co zazwyczaj przechodzę z Rosem.
          - No dobra... Wybaczam Ci, ale więcej takich numerów nie wykręcaj... 
- Dzięki, obiecuję, że nigdy więcej, nienawidzę...
- Ja też ich nienawidzę. - Odczytuję myśli dziewczyny, w jednej sekundzie biegnie w moją stronę by uwiesić mi się na szyi. 
- Tak się bałam, że będziesz na mnie dłużej zły i będę musiała wracać. - Mało mnie nie zmiażdży tym swoim przytulaniem, serio. Ale ulegam. Też ją ściskam, głaskając plecy, nie mam nic osobiście do tulenia. Lubię je. Nawet może bardziej niż powinienem, ale chuj, mało ważne.

             Czy ktoś z was, zwyki śmiertelnicy, kiedykolwiek miał ochotę wszystko pierdolnąć? A dokładniej wszystkim pierdolnąć, w pewną, jedną, bardzo wkurwiającą was osobę?! 
Nie? Zazdroszczę! 
- Steven kurwa, zejdziesz ze mnie w końcu?! - Tak, tym wkurwiającym mnie osobnikiem, o dziwo nie był Rose, tak... Też mnie to dziwi, nie mniej niż was, zwykli śmiertelnicy.
- Dlaczego? - Jęczał, brakowało jedynie, żeby zacząć tupać nogami i wrzeszczeć, wtedy śmiało nie odróżnilibyśmy go od bachora. 
- Bo... 
- No właśnie, nie masz czym mnie zniechęcić. 
- Whatever. - Odwracam się do niego plecami, pociągam łyk Burbona, próbując zniknąć Stevenowi z pola widzenia. Jedna sukinsyn idzie za mną, jak jebany żep, do jebanego ogona. Patologia jakaś. 
- Odpierdol się ode mnie, nie? 
- No kurwa, serio ją posuwałeś? - Niech mnie piorun jebany trzaśnie, albo wyjdę z siebie.
- Adler, jak miała dziesięć lat? 
- Może nie... nie wiedziałeś o tym? 
- Cholera jasna, przecież dziesięciolatkę da się odróżnić od szesnastki! 
- Kto wie? Może ty nie mogłeś. - Ile to jeszcze będzie trwało? Zaczynam się z tych nerwów trząść. 
            Ja pierdole, jeszcze Duff przyszedł. Gdzie jego sponsor pierdolony? Nie widziałem tej laski jeszcze, ale w sumie... i tak nie mam na to ochoty.
- Co jest kurwa? 
- A co ma być McKagan? 
- Izzy nie chce powiedzieć mi jak to było z tą jego Martą! - Tak jak wspominałem, Stevena coraz trudniej jest mi odróżnić, do małej, wrzeszczącej, dziewczynki, cholera... 
- Też jestem ciekaw. - Przechylił butelkę, tego mi jeszcze do szczęścia brakowało...
- Nie wasz, obsrany interes, tak? 
- Jesteśmy kumplami, mówimy sobie wszystko... Dosłownie. - Tak, to jest prawda, zgadzam się o dziwo z Duffem, rzadko, ale zgadzam. 

- Opowiedz jak na spowiedzi braciszkowi Adlerkowi i damy Ci cholerny spokój.
- Obiecujecie? 
- Słowo jebanego harcerza, czy kiedyś Cię Stradlin zawie... - Ah McKagan i ta jego czkawka. - Zawiedliśmy?
- Niech sobie przypomnę... - Udaje, że się zastanawiam. - No nie wiem... Zawsze? 
- Oj nie pierdol, tylko opowiadaj, bracie! 
- Dobra, może nie przeleciałem jej jak miała dziesięć lat, nie? 
- Czyli przeleciałeś, ale jak byliście starsi? - Wyobraźcie sobie teraz dwóch facetów, gapiących się na was jak na bóstwo, widzicie to oczami wyobraźni? No to mam to samo...
- Ja pierdole...
- Na pewno przeleciałeś! 
- Adler! 
- No co? - Robi minę zbitego psa.
- Nie wykluczam tej odpowiedzi, a teraz spierdalam! - Wychodzę, śmiejąc się z nich idiotycznie, szyderczo, cwaniacko... Co kto lubi i woli! 



Dobrze, a więc teraz coś ode mnie! Mam zajebisty bezprzewodowy internet i śmiga mi zajebiście. Początek miesiąca, więc nie wiem jak później, no ale... 
Nie wiem kiedy dodam następny, mam nadzieję, że nie po 17, jak wrócę, a wcześniej. No nic, czytajcie :)


Znów dużo słodzenia, ale trudno. Nie podoba wam się? Wasz problem.
Brak mi ostatnio waszych komentarzy, piszcie, dużo komentarzy!